Niemal od pierwszych chwil w życiu Rity miały miejsce nadzwyczajne wydarzenia

Święta Rita krótki życiorys

Święta Rita to Patronka od spraw najtrudniejszych, wręcz beznadziejnych. Łatwo zrozumieć, dlaczego tak jest, kiedy pozna się historię Jej życia wypełnionego nadzwyczajnymi wydarzeniami.

Modlitwa o dar potomstwa

Rodzice św. Rity – Amata i Antoni Lottowie – mieszkali w Rocapporenie, wiosce położonej wśród malowniczych wzgórz Umbrii w słonecznej Italii. Byli znani w swoim środowisku, gdyż pełnili rolę mediatorów, pomagając w rozwiązywaniu nieraz bardzo trudnych problemów. Małżonkowie od kilkunastu lat starali się o dziecko i zaczęli już tracić nadzieję, że doczekają się potomstwa. „W tamtych czasach z powodu niewiedzy winą za bezdzietność obarczano najczęściej matkę. Amata Lotti musiała więc odczuwać bezsilność, doświadczać trudnych do zniesienia upokorzeń. Na szczęście miała mądrego, całym sercem oddanego jej męża”[1].

Państwo Lottowie cierpieli, ale jednocześnie nie tracili nadziei, gorąco modląc się o dar potomstwa. Jak mówią dawne przekazy, pewnego dnia Amata usłyszała głos z nieba. Kobieta otrzymała obietnicę, że urodzi dziewczynkę. Podobnie jak biblijny Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela, tak i Amata usłyszała, jakie imię ma nadać swojej córce. Głos z nieba powiedział, że dziecko będzie mieć na imię Rita. To zdrobnienie od imienia Małgorzata (Margherita, z gr. „perła”) i właśnie na cześć tej świętej dziewczynka miała otrzymać imię. Obietnica została spełniona. Dziecko przyszło na świat około 1381 roku. Dokładnej daty narodzin św. Rity niestety nie znamy. Amata i Antoni Lottowie, wiedząc, że ich córka jest cudownym darem z nieba, wypełnili dany Amacie nakaz i na chrzcie świętym, który odbył się w kolegiacie pw. św. Marii w Cascii, dali dziewczynce na imię Rita.

Ukochana córka

Niemal od pierwszych chwil w życiu Rity miały miejsce nadzwyczajne wydarzenia. Joan Carroll Cruz pisze, że już pięć dni po narodzinach w cudowny sposób przy Ricie pojawiły się pszczoły, które później towarzyszyły Jej w różnych momentach życia. „Śnieżnobiałe pszczoły krążyły i bzyczały nad jej maleńką buzią, a świadkami tego była nie tylko jej matka, ale również kilka innych osób. Pszczoły usiadły na ustach dziecka i zaczęły wchodzić do lekko uchylonej buzi, nie zakłócając jednak spokoju śpiącego niemowlaka”[2].

Państwo Lottowie swoją jedynaczkę otaczali wielką troską. Gdy Rita miała kilka lat, zatrudnili nauczyciela, który uczył Ją pisać i czytać. Amata przygotowywała córkę do bycia żoną i matką. Swoim przykładem pokazywała Jej, co znaczy okazywać miłosierdzie, co znaczy kochać. To był szczęśliwy czas. Rita patrzyła jednak w przyszłość. Rodziła się w niej myśl, by zostać augustianką jak jej ciotka zakonnica, którą odwiedzała w klasztorze św. Marii Magdaleny w Cascii. To postanowienie z dnia na dzień stawało się coraz mocniejsze. Rodzice jednak inaczej widzieli przyszłość swojej jedynaczki. Chcieli, by wyszła za mąż. Znaleźli nawet dla niej odpowiedniego kandydata. (...)

Cuda św. Rity, świadectwa i modlitwy, wydawnictwo WAM