Nowy Sącz: Dwie narodowości – jedna integracja

Celem projektu, dla którego inspiracją była organizacja „Public Achivman”, było przekonanie, jak wiele uczniowie mogą zdziałać w otoczeniu w którym żyją. Zajęcia odbywały się codziennie od poniedziałku do piątku, w godzinach popołudniowych.
Na pierwszym spotkaniu ustalono regulamin pracy na zajęciach, losowano także "tajemniczego przyjaciela". Zabawa polegała na tym, żeby tę właśnie osobę przez cały czas trwania kursu, traktować "inaczej", specjalnie, miło. Wszystko dozwolone, zasada była tylko jedna, nie może się on dowiedzieć od kogo otrzymuje te przejawy sympatii.
Następne dni przyniosły poznanie zasad pracy w grupie, rozwiązywanie konfliktów, sztuki asertywności. Uczono się rozpoznawać mowę ciała, uczniowie dowiedzieli się jak ważne są gesty i o czym informują odbiorcę rozmowy. Czasem nie było to łatwe, ze względu na barierę językową. Wtedy rozmawiano ze sobą po angielsku.
W czwartek wyłoniły się cztery grupy: dwie polskie i dwie białoruskie. Zadaniem jednej z nich było przedstawienie problemów naszej okolicy - chodziło o wskazanie tego czego brakuje, a co w naszym rozumieniu powinno funkcjonować, tam gdzie mieszkamy, uczymy się. Tego samego dnia wieczorem, odbyła się dyskoteka dla osób biorących udział w projekcie. Okazało się, że wschodni sąsiedzi, podobnie jak Polacy, lubią skoczną muzykę.
W piątek - ostatni dzień pracy, nadszedł czas nie tylko ujawnienia swojego "cichego przyjaciela", ale przede wszystkim na prezentację przygotowanych projektów.
Dla grupy polskiej głównym problemem był brak hali sportowej na terenie szkoły. Pojawiły się wtedy w trakcie "burzy mózgów" ciekawe sposoby rozwiązania takie jak np. wynajem sali w pobliskich szkołach, czy wyjścia na ścianę wspinaczkową. Dla uczniów z Białorusi, problemem okazała się zniszczona i nieoświetlona droga. Powoduje to niejednokrotne obchodzenie miasta na około, czy niszczenie środków transportowych, korzystających z tej trasy.
Oba projekty, jak wierzą uczniowie, mają szansę realizacji. A jeśli nawet nie dojdą do skutku, to ważne, że została wzbudzona świadomość, że taki problem istnieje.
Całe przedsięwzięcie zakończył wspólny, sobotni (26 października) wyjazd do Krakowa i Wieliczki. Uwieńczeniem całej wyprawy był pyszny obiad ufundowany przez naszych nowych przyjaciół z Białorusi. Grupa rozeszła się ze łzami w oczach, ponieważ bardzo zżyła się ze sobą.
Dobrze by było, gdyby takie projekty odbywały się częściej, ponieważ kształcą umysłowo i kulturowo oraz uczą wiary w swoje możliwości.

Ola Wojtas, uczennica II T Technikum Gastronomiczno - Hotelarskiego s. Niepokalanek w Nowym Sączu