15-letni uczeń podstawówki z Oświęcimia był zdesperowany. Chciał ze sobą skończyć

Aż trudno sobie wyobrazić, czym kierował się młody człowiek i co wpłynęło na jego decyzję, że postanowił zrobić coś tak strasznego. Próbował popełnić samobójstwo. Życie uratował mu o rok młodszy kolega, który przyszedł go odwiedzić. Gdyby pojawił się chwilę później, byłoby za późno.

- Każdy przypadek aktu samobójczego jest inny i niesie za sobą inną historię - wyjaśniała jakiś czas temu na łamach naszego portalu Magdalena Wajda, psycholog i dyrektor Instytutu Diagnostyki, Opiniodawstwa i Pomocy Psychologicznej WSB-NLU. - Dlatego nie jest łatwo jednoznacznie wyodrębnić przyczyny, które prowadzą do śmierci wśród młodych ludzi. Z punktu widzenia wiedzy psychologicznej można jednak wyróżnić czynniki ryzyka.

Nawet najdrobniejsze niepowodzenie może urosnąć do wielkiej porażki. Kształtująca się osobowość adolescenta sprawia, że jest on niezwykle wrażliwy, bardzo podatny na sugestie i wpływy innych osób. Towarzyszą mu częste zmiany nastrojów, od euforii do stanów depresyjnych. Warto zaznaczyć, że dorastający człowiek bardzo krytycznie patrzy na siebie. Jeśli coś mu nie wychodzi, to nie stosuje wobec siebie taryfy ulgowej, tylko postrzega siebie jako bezwartościowego.

Zobacz też Tragedia! Znalazł przed blokiem zwłoki młodego mężczyzny. Miały ranę postrzałową

Rodzicom nawet nie przychodzi do głowy, że jakaś błahostka dokonała takiego spustoszenia w samoocenie ich dziecka. Wówczas zaczyna ono widzieć tylko zjawiska negatywne i jest rozczarowane. W takich sytuacjach nagle nastolatek preferuje postawę wycofania, dystansu i żyje w poczuciu głębokiego osamotnienia. To subiektywne poczucie bywa tak trudne i niosące ból, że urasta w skrajnych przypadkach do roli głównego życiowego problemu mogącego skłonić go do najgorszego, czyli samobójstwa.

Samobójstwo jako forma zwrócenia na siebie uwagi. Zamach na własne życie dokonany przez młodego człowieka ma być próbą zasygnalizowania faktu, iż nie radzi już on sobie z przeżywanymi emocjami i problemami i ma za zadanie wywołać reakcję wśród osób, które są dla niego znaczące. Bywa też tak, że decyzja o samobójstwie stanowi prymitywną, impulsywną reakcję na krótkie spięcie - np. w sytuacji zagrażającej kary ze strony rodziców czy kompromitacji. W takich sytuacjach próba odebrania sobie życia może stanowić akt demonstracyjny lub teatralny.

W domach, gdzie rodzice nie chwalą swoich dzieci, wytykają błędy i stosują więcej kar niż nagród, wzrasta dziecko, które czuje, że w swojej rodzinie nic nie znaczy. Powoduje to, że towarzyszy mu przekonanie, iż nie jest w stanie stawić czoła trudnym sytuacjom, które go spotykają. Nie wierzy w siebie, czuje się zdany na łaskę losu. Wówczas może się okazać, że w głowie takiego dziecka samobójstwo będzie stanowiło jedyną możliwą ucieczkę od problemów.

Czytaj dalej na kolejnej stronie...